عشقی تمام نشدنی برای وطن

اقتصاد کوشان- “کار و پیکار در سنگر تولید باید با عشق و شوق و صبوری و پیگیری بی‌وقفه باشد، خیلی‌ها به من می‌گویند که دیگر پیر شده‌ام و بهتر است بیشتر در خانه بنشینم اما من تا هستم می‌خواهم برای وطن و هموطنانم کاری کنم” این حرف‌های کسی است که در گرماگرم انقلاب بیکار شد اما از پا درنیامد و پس از انقلاب وارد عرصه تولید شد، با وقوع جنگ دوباره بیکار شد و پس از رهسپار شدن به جبهه و ادای دین، در همان دوره که بسیاری از واحدهای صنعتی در معرض تعطیلی قرار می‌گرفتند، دوباره وارد عرصه صنعت و تولید شد و از آن دوران تا به حال همراه و همپای رفقایش بانی احداث، راه‌اندازی و گسترش بسیاری از واحدهای تولیدی در استان مازندران و سایر نقاط کشور شد.
محمد مظاهری، دانش‌آموخته رشته مهندسی برق از دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر سابق) در اواخر دهه چهل شمسی است و همین موهبت تحصیلات دانشگاهی‌اش با امکانات فراهم شده کشور در آن دوران را دینی بر گردن خود می‌داند. او در این رابطه می‌گوید:” دینی بر گردنم است که باید ادا کنم لذا در کنار دیگر بنیان‌گذاران گروه صنعتی طبرستان من هم تمام سعیم را به کار برده‌ام تا به پرورش فنی جوانان در جهت توسعه تولید داخلی کمک کنم. گروه ما درآمدهای حاصل از تولید را عمدتا در چرخه توسعه واحدهای موجود یا کمک به احداث واحدهای جدید صنعتی، کشاورزی و .. سرمایه‌گذاری می‌کند.”

جوانانی که به روستا روشنایی بردند
پیش از انقلاب در یزد، جایی کار می‌کرد و پس از انقلاب، با مهاجرت صاحب‌کارش به خارج از کشور، او نیز بیکار شد و به ساری بازگشت. در آنجا، همراه چند نفر از دوستانش، شرکتی تأسیس ‌کردند که هم تیرهای برق تولید می‌کرد و هم کارهای اجرایی برق‌رسانی را انجام می‌داد. مظاهری از آن روزها می‌گوید: تازه نهضت برق‌رسانی به روستاها شروع شده بود و ما هم تیرهای برق تولید می‌کردیم و هم کارهای برق‌رسانی با ما بود. آن وقت‌ها هنوز پلی روی رودخانه تجن نساخته بودند، راه‌های روستایی هم آسفالت نبود و ما برای رفتن به روستاها باید به آب می‌زدیم، من همه روزه با ماشین سیمرغی که داشتم به رودخانه می‌زدم، در وضعیتی که آب تا کف ماشین بالا می‌آمد اما این موانع و دشواری‌ها اهمیتی نداشت چراکه پس از روشن شدن اولین چراغ، برق شوقی که در چشمان روستائیان می‌درخشید تمام خستگی‌ها را از تنم بیرون می‌کرد.
امکانات مالی نداشتند اما بخاطر اعتبارشان، مواد اولیه ساخت تیرها را نسیه می‌خریدند و بعد از اتمام کار بدهی‌ها را تسویه می‌کردند تا اینکه جنگ پیش آمد. مظاهری در این باره می‌گوید: با اوج‌گیری جنگ، دیگر کسی به ما نسیه نمی‌داد و همین موجب تعطیلی کارمان شد و من نیز، یک هفته پس از آغاز جنگ همراه با لشگر 64 ارومیه به جبهه‌های جنگ اعزام شدم، پس از پایان خدمت، چون متأهل بودم و نیاز به کار داشتم، کاری در کارخانه سیمان آبیک قزوین برایم فراهم شد که رفتم.
این پیشکسوت عرصه تولید از محیط کارش در این کارخانه چون دوران کارآموزی و تجربه‌اندوزی یاد می‌کند و می‌گوید: چهار سال در این کارخانه کار کردم و آنچه در دانشگاه خوانده بودم، در اینجا به‌صورت عملی دیدم و تجربه کردم و چه بسیار چیزها که آموختم. پس از چهار سال، دوستان دوران دانشگاهم با من تماس گرفتند و از من دعوت کردند که با آنها در شرکت تازه تأسیس ریخته‌گری فولاد طبرستان همکاری کنم و من هم بلافاصله پذیرفتم و راهی ساری شدم.

فولاد طبرستان همچون چشمه‌ای زاینده و جوشان

در دوران جنگ، زمانی که بسیاری از کارخانه‌های صنعتی رو به تعطیلی می‌گذاشتند، او و هفت تن از دوستانش مصمم شدند و کارخانه ریخته‌گری را راه‌اندازی و در آن مشغول به کار شدند و این همان سنگ بنای اولیه تشکیل “گروه صنعتی طبرستان” شد.
بیش از چهل و یک سال است که از تأسیس شرکت ریخته‌گری فولاد طبرستان می‌گذرد. در طول این دوران شرکت توانسته است با دستیابی به تکنولوژی‌های روز و دانش‌بنیان در عرصه تولید قطعات ریخته‌گری عمدتا کشور را از واردات در این عرصه بی‌نیاز نماید. در تمام معادن، صنایع سیمان، صنایع ریلی، صنایع نفت، پتروشیمی و .. حضور این شرکت محسوس است.
در مسیر به بار نشستن “گروه صنعتی طبرستان” بیش از پانزده واحد با هزاران نفر پرسنل کارآمد در عرصه‌های مختلف تولیدی در حال فعالیت هستند که مدیریت آن‌ها با همین هشت نفر (از جمله مظاهری) و سرمایه‌گذاران جدید و مدیران جوانی است که به آنها پیوسته‌اند.
برخی از این واحدها که مظاهری از آنها گفته است عبارتند از شرکت صنایع فولاد مازندران در میاندورود (بزرگ‌ترین تولیدکننده قطعات ریخته‌گری مورد نیاز معادن شن و ماسه در کشور)، شرکت ترخوش در عرصه صنایع غذایی، شرکت پلاستیک طبرستان با 3 شعبه در شمال، 2 شعبه در اصفهان، یک شعبه در شیراز، یک شعبه درحالِ ساخت در سیستان و بلوچستان؛ مجموعه‌ای عظیم با اختصاص تولید حدود 30 درصد از مخازن پلاستیکی کشور و همچنان در حال گسترش، شرکت‌های پارس مولیبدن یزد و اردکان در زمینه تولید مولیبدن و فلزات گران قیمت از قبیل رنیوم، شرکت روئین سطح طبرستان در عرصه ماشین‌کاری و تولید ورق‌های ضد سایش، کشت و صنعت تولیدی زیتون در منجیل گیلان، کشت و صنعت تولید سیب و گلابی در دودانگه ساری (به نام پرا) و …
این پیر صنعت مازندران می‌گوید: تا وقتی که گروه ما همچنان با شناسایی توانمندان عرصه‌های مختلف و متنوع کار تولیدی و یاوری به آنها، در صدد رفع نیازهای صنعتی و اقتصادی و اجتماعی کشور است، پیر نمی‌شود؛ پس منِ مظاهری هم پیر نمی‌شوم.